Duik even mee in de historiek van onze voetbalclub
Stichting van een voetbalclub met de kleuren wit-zwart en spelend op een terrein tegenover de villa “Malecote”. Men sluit eerst aan bij de “Vlaamse Voetbalbond” en later bij de “K.B.V.B.”. Hier liggen de roots van onze huidige club.
De club wordt ontbonden wegens financiële problemen.
Er wordt opnieuw gestart, maar in de moeilijke oorlogsjaren kan er niet continu gespeeld worden. Het terrein verandert ook enkele malen van locatie.
Oprichting en aansluiting bij de “K.B.V.B."(stamnummer 4392) van de huidige club met als eerste voorzitter Edgard Willems. De nieuwe kleuren zijn geel-zwart. Het terrein is nu gelegen naast de hofstede van de familie Verstraete. Amper twee jaar later speelt men op een terrein naast de toenmalige jongensschool. Enkele jaren later wordt de voorzitter opgevolgd door Adolf Standaert, die met logistieke en andere steun nieuwe impulsen geeft aan de club. Het terrein bevindt zich nu op de eigendom van de familie Moortgat aan de straatkant vóór het huidige terrein. Dit is het begin van de “gouden jaren” van de club.
Excelsior doet zijn naam eer aan en promoveert als tweede gerangschikte naar tweede provinciale waar het jarenlang één van de toonaangevende ploegen zal blijven.
Na het overlijden van de voorzitter en steunpilaar Adolf Standaert ziet de toekomst er voor Excelsior plots minder rooskleurig uit.
Degradatie naar derde provinciale.
Degradatie naar vierde provinciale.
Excelsior promoveert als tweede in de rangschikking opnieuw naar derde provinciale.
Excelsior speelt kampioen en stoot zo in één ruk door naar tweede provinciale om het volgende seizoen als derde te eindigen (de beste prestatie ooit!). Daarna gaat het echter opnieuw bergaf.
Degradatie naar derde provinciale.
Degradatie naar vierde provinciale.
De club slaagt erin om met de hulp van spelers en vrijwilligers gedurende de korte tijdspanne van het tussenseizoen de nieuwe infrastructuur gebruiksklaar te maken. Het verhuist van de straatkant naar het huidig gelegen terrein.
De club viert zijn vijftigjarig bestaan en krijgt de titel “Koninklijke”. (© Uit de brochure “50 Jaar K.F.C. Excelsior Balgerhoeke” die in 1996 verscheen ter gelegenheid van ons vijftigjarig bestaan en onze erkenning als koninklijke vereniging).
Dankzij subsidies van de Stad Eeklo kunnen we een compleet nieuwe sanitaire blok (kleedkamers en toiletten) bouwen in het tussenseizoen, met dank aan al onze medewerkers!
In december neemt bestuurslid Jan De Vylder het voorzitterschap op zich voor onbepaalde termijn. Oswald De Munter wordt benoemd als erevoorzitter.
Na 25 jaar ononderbroken in 4e ‘promoveert’ onze eerste ploeg half mei toch naar derde provinciale ondanks de verloren eindrondewedstrijd tegen Akkers Middelburg (na strafschoppen) door fusies van andere provinciale ploegen en/of forfaits van clubs.
Jammer genoeg konden we het sportief niet waarmaken om langer dan 1 seizoen in 3e provinciale te vertoeven. De ambitie blijft evenwel om terug naar deze reeks te gaan.
Ondanks een minder goede competitiestart zet geel-zwart na Nieuwjaar een mooie reeks neer waardoor we 5e eindigen en mogen deelnemen aan de eindronde. Jammer genoeg eindigt het bij de 1e match in Horebeke (2-1) en blijven we in 4e provinciale
Een matig seizoen ondanks een goede hoop bij de start. Het seizoen werd ook overschaduwd door het overlijden van 2 van onze ‘oude’ bestuursleden, nl Edgard De Jaeger en ex-voorzitter Oswald de Munter.
Nog volop in strijd voor een plaats in de top-5 en dus eindronde wordt de competitie abrupt stilgelegd half maart en niet meer hervat door het Corona-virus.
De Stad Eeklo koopt het terrein over van de familie Moortgat, waardoor de club weer zekerheid krijgt over het behoud van het complex.
Onze club bestaat 75 jaar. Jammer genoeg door de Corona-perikelen kan er geen gepaste viering gebeuren. In dat jaar moeten we ook afscheid nemen van Leon Calsijn, één van onze 'monumenten', op 85-jarige leeftijd.
Opnieuw moeten we een oud-bestuurslid afgeven. Op 81-jarige leeftijd overlijdt Lionel Mercy.